Σταύρωση δίχως ανάσταση...

Τελικά η ΟΙΚΟΜΕΤ ήταν αδύνατο να αποχωρήσει από τον ΗΣΑΠ με τρόπο ομαλό, όπως μάλλον τερματίζονται οι περισσότερες εργολαβίες ή τουλάχιστον όπως θα έπρεπε να γίνεται.

Αφήνοντας απλήρωτους του εργαζόμενους, εμφάνισε μιά σύμβαση με μιά εταιρία δανεισμού εργαζομένων με καταληκτική ημερομηνία μέσα στο Μάϊο, οπότε η εταιρεία αυτή που θα νοίκιαζε τους εργαζόμενους στην ΑΒΑΚΣ, μπορούσε να τους πετάξει όλους στο δρόμο, δίχως αποζημιώσεις, διατυπώσεις ομαδικών απολύσεων, προστασία συνδικαλιστών κλπ.

Αυτό το τελευταίο φαίνεται ότι ήταν καθοριστική "λεπτομέρεια", αφού ο συνδικαλισμός περνάει δύσκολες μέρες τελευταία και ο διάλογος δεν είναι στα καλύτερά του...

Κανένας διάλογος λοιπόν της ΟΙΚΟΜΕΤ με το σωματείο μας, αλλά υπήρξε διάλογος με τον ΗΣΑΠ και τι διάλογος: Κατηγορηματικές υποσχέσεις από το διευθύνοντα σύμβουλο [Αραπατσάκος]  οτι θα υπάρξει λύση που να μην μας πετάει στο δρόμο, ότι θα υπάρξει και η δική μας συμμετοχή, ότι θα υπήρξε μικτό σχήμα με συμμετοχή και του ΗΣΑΠ...

Αυτό το τελευταίο μας προβλημάτισε κάπως, ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό και εκτός πολιτικού πλαισίου, αλλά από εκεί μέχρι την εμπλοκή εταιρίας δανεισμού σε πρόχειρο διαγωνισμό [ή απ' ευθείας ανάθεση;] υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Αρχικά υποτίθεται ότι το έργο πήγαινε στην ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ, που έχει και το ΜΕΤΡΟ, αλλά άγνωστο τι μάχες έγιναν στο παρασκήνιο και μιά μεγάλη εταιρία πήρε προβάδισμα με ενα -στην κυριολεξία- ευέλικτο σχήμα.

Ο ΗΣΑΠ βέβαια χρωστάει στην ΟΙΚΟΜΕΤ μόνο που η ΟΙΚΟΜΕΤ χρωστάει ακόμη περισσότερα σε εργαζόμενους και ΙΚΑ, θα γίνει κάτι γι αυτό; 

Μπορεί οι απλήρωτοι εργαζόμενοι να εκπαραθυρώνονται με τρικλοποδιές και την ανοχή αν όχι συνεργασία ενός κρατικού φορέα;

Μπορεί ένας κρατικός φορέας να συμπράττει για να πετιούνται στο δρόμο συνδικαλιστές κι εργαζόμενοι δίχως αποζημίωση;

Ακούει κανείς;